In onze gedachten

Hond van mijn dromen

Vandaag is het moment gekomen.
Je kijkt me aan, en vraagt je af, wat er gaat komen?
Ik knuffel je en zeg dat je heel lang gaat dromen.
Ik neem je in mijn armen en hou je vast,
samen delen we deze zware last.

Wanneer u uw hond ook een plaatsje op deze pagina wilt geven kunt u een verhaaltje en foto mailen. 

Teun van de Forelschimmel
NHSB 2630090
27-10-2006 – 23-01-2020

Op 23 januari 2020 hebben we tot onze grote droefenis Teun ,’ons bruine kind ‘, in moeten laten slapen. Het opstaan ging al wat moeizaam en een hersenbloeding verlamde zijn achterhand, waardoor opstaan niet meer kon. Dagenlang hebben we naast hem gezeten om hem moed in te spreken; hij wilde wel, maar kon echt niet meer overeind komen.

Teun was een uitgesproken familiehond ; erg gericht op baas of bazin die hij in het veld geen moment uit het oog verloor. Tegenover ‘buitenstaanders’ was hij een tikkeltje arrogant; iedereen mocht hem uitgebreid aanhalen, maar het interesseerde hem hoegenaamd geen fluit.

Honden die hem verwachtingsvol opwachtten, passeerde hij op een halve meter,hen geen blik waardig schenkend. Agressieve honden negeerde hij, of waarschuwde hij uiteindelijk met een diepe blaf.

Teun ging alle vakanties mee, meestal naar Frankrijk, waar ik zijn bewonderaars ettelijke keren moest vertellen dat hij een Chien d'arrêt allemand à poil long was. Bewonderaars, want Teun was een prachtige reu.

Voor zijn derde jaar was hij al Nederlands kampioen. Op de fokkersdag was de heer Hoefsloot vol lof en op tentoonstellingen was hij altijd BOB.

Het zal niet zijn verschijning zijn die we ons vooral zullen herinneren, nee, zijn prachtige karakter en onvoorwaardelijke trouw blijven ons altijd bij.

Roel en Joke van Leeuwen

 

Bruno van Mosmalen
NHSB 2699318
08-04-2008 – 09-09-2019

ot ons grote verdriet hebben wij Bruno moeten laten inslapen op maandag

9 september 2019 als gevolg van een tumor in een van zijn nieren.

Bruno heeft 11 en een half jaar lief en leed met ons gedeeld.

Bruno was een souvereine, goudeerlijke, intelligente en actieve hond. Bruno kon ECHT communiceren met zijn baasjes,  maar was altijd in voor een “geintje” als de baas even niet oplette tot op de dag voor zijn inslapen,

Toen wij oppasten op ons eerste kleinkind, die net kon lopen, lag Bruno rustig te slapen; ineens spong hij overeind en greep ons kleinkind in de bovenarm.

“opa schrikt zich rot,  totdat ik me realiseer dat het kind niet huilt en er dus niets ernstig aan de hand kan zijn”. Bruno trok het mannetje mee naar de keukenla en ging pontificaal netjes naast zitten en piepen. Kleinzoon had ons weleens het bot uit de la zien pakken en begreep wat Bruno bedoelde. Kleinzoon wist de lade met moeite iets open te trekken waarna Bruno met zijn neus de lade verder opende met als beloning een bot. Onze volgende twee kleinkinderen hebben van Bruno dezelfde les gehad.  Hij was 100% betrouwbaar met de kleintjes en alleen dat maakte hem al een fantastische hond.

Maar Bruno was ook een actieve hond en altijd in voor iets ondeugends als de baasjes even niet opletten. De baas moest eventuele “leuke dingen“ ALTIJD eerder zien dan Bruno en hem dan extra onder appel houden; zo niet dan gebeurde b.v. het volgende:

“Lopende langs het strand let de baas niet voldoende op en mist dus een vrouw in een wapperende zomerjurk. Echter Bruno niet,  die focust op die wapperende jurk en speert weg nog voor de baas kan reageren en springt in het langsgaan omhoog en trekt het flinterdunne jurkje naar beneden  en laat de vrouw in haar braatje staan.

Baas rent naar haar toe en weet zo gauw niet wat hij moet zeggen en zegt dan: “sorry sorry ik train hem hier niet op hoor” hetgeen niet echt goed valt, wat te begrijpen is”.

Baas geeft uiteindelijk als de rust is teruggekeerd zijn telefoonnummer en zegt toe de schade te vergoeden. Week later een telefoontje van de vrouw dat de jurk slechts getornd was en haar moeder e.e.a. weer aan elkaar had genaaid en dat er geen kosten waren. Topwijf en een bloemstukje gestuurd.

Zoveel memorabele dingen hebben wij met Bruno meegemaakt in deze 11 en halfjaar, naast de jachttrainingen en jachtworkshops en enkele keuringen  welke we samen hebben gedaan, en hierdoor is hij echt een deel van onze familie  geworden.

Wij missen hem heel erg.

Wij danken Aart Mosterd voor deze fantastische hond die ons leven zo verrijkt heeft.

Met vriendelijke groet,

Familie Robbertsen

 

Cedor fan ‘e Swadde (“Merlijn”)
NHSB 2844377
15-06-2011 – 01-10-2018

Veel te kort is Merlijn in mijn leven geweest maar de jaren tellen voor 2. Merlijn is op de top van zijn leven in korte tijd vertrokken en laat eigenlijk alleen maar mooie herinneringen na.

Wat heeft Merlijn veel voor mij gedaan. Merlijn leidde mij op als voorjager en hield me scherp. Hoe onzeker stond ik bij de eerste jachttraining en naast de ring waar Merlijn werd voorgebracht. Merlijn was een hele lieve eerlijke reu en had de kwaliteit om iedereen in te pakken. Elke keurmeester pakte Merlijn in met zijn kwispelende staart en liefdevolle blik. Daarnaast hield Merlijn altijd rekening met mijn handicaps.

Merlijn heeft me nooit onderuit getrokken zelfs niet op de meest glibberige paadjes.

Langzaam groeide ons onderling vertrouwen en werden we samen steeds sterker in onze band.

Naast me zat Merlijn in de bus naar Crufts en samen liepen we in Engeland ’s morgens vroeg in de velden gevuld met fazanten en konijnen. Een feestje voor hem los in het veld maar gelukkig niet achter alles aan. Merlijn hield me altijd scherp in de gaten.

Altijd was Merlijn in mijn nabijheid en dat resulteerde erin dat ik echt uit beeld moest gaan als het nodig was. Mijn liefde voor de Duitse Staande Langhaar was al groot na onze eerste Langhaar maar is eigenlijk alleen maar groter geworden.

De zelfstandigheid, attentheid en de eigen wil spreken me erg aan. Ook het invoelingsvermogen naar het baasje en op verre afstand altijd in de gaten hebben waar de baas/voorjager is. Ik kan door onherstelbare beschadigingen in mijn ogen weinig zien maar voelde aan de energie van Merlijn dat hij mij in het oog hield.

Het geeft mij veel genoegen dat Merlijn geschikt werd geacht als dekreu en om zijn nakomelingen nu te zien rondlopen. Er lopen er veel in de jacht zoals zijn dochters Saartje (Evy van de Oude IJssel) en Mara (Diana v. d. Huberts Velden) en zijn dochter Alice uit de Nieuwlandpolder (Indra) heeft zich al goed laten zien op wedstrijden. Een mooi erfgoed.

Willy van Rongen-Stuijfzand

Blitz van de Oude Leede
NHSB 2569223 (Ned. Belg. en Int. kampioen CW’08)
24-07-2005 – 10-08-2018

Mijn grote vriend heb ik in de avond van 10 augustus 2018 in moeten laten slapen. Hij had een tumor in de milt die geknapt was. Door de hitte van boven de 30 graden helaas te laat op gemerkt hoe ziek hij was.

Hij is geen dag uit mijn gedachten, hij was een zeer “wijze” en fijne hond en een fantastische werkhond met ongelooflijk veel “jachtverstand”. Hij was ook een zeer lieve hond die reuen niet bekeek en als ze wilden vechten of lelijk deden maakte hij ze op een zeer gedecideerde manier, zonder te vechten duidelijk dat hij daar niet van gediend was.

Dat jachtverstand zorgde er voor dat hij nooit wild miste, op de veldwedstrijden niet en ook op jacht niet maar ook na het schot niet.

De apporteer “spelletjes” vond hij wel leuk maar een kale dummy halen waar de konijnen omheen speelden dat was hem te gek. Hij was echt een praktijk hond en een zeer goede all-rounder.

Op twee jarige leeftijd behaalde hij een B diploma en daarna zijn we door gegaan met veldwerk omdat hij zo ongelooflijk veel talent daar voor had. Vaak deed en wist hij het beter dan ik, het enige moment dat ik hem zo in het veld voor wild kreeg was op de veldwedstrijden, de jachten waren meestal zonder veerwild dus ik miste training daarin.

Hij heeft vele U’s gelopen en in Frankrijk het CACIT, met winnaars van 4 groepen in de barrage ging hij als een zonnetje dus winnaar van de dag.

Schitterende velden met hem gelopen in Frankrijk en zeker ook in België dat was zo genieten, met je handen op de rug achter hem aan en dan voelde je het contact met hem als hij kruiste, van nature liet hij op de VW de hazen lopen en op jacht haalde hij ze, indien nodig op en in de winter tijdens het wandelen ging hij er achteraan. Zonder training liet hij ze in maart weer lopen.

In april 2011 was het EK en ook de 100 jarige jubileumwedstrijd van de RvB in Zeeuws Vlaanderen, voor het EK was hij reserve en de jubileumwedstrijd deed hij mee. 8 groepen van 10 honden en totaal 11 kwalificaties waarvan Blitz een mooie ZG, die ZG kreeg hij omdat hij ondeugend was op een lopende fazant die hij de lucht in stootte maar een prachtig punt op patrijzen maakte. Zijn halfbroer werd toen EK.

Door een jachtblessure ben ik met hem op 10 jarige leeftijd zweet gaan doen omdat ik wilde ervaren hoe dat zou gaan met een VW hond, in het begin vond hij het moeilijk om in een prop een konijn te laten zitten maar op een gegeven moment liep hij prachtig een spoor van 1000 meter. Helaas verdwenen net in zijn periode de apporteerwedstrijden.

Zijn talent heb ik vaak herkent in zijn kinderen en zelfs nu ook in zijn kleinkinderen en ook gaf hij het mooie en functionele exterieur door. Gelukkig kan ik elke dag nog werken met een talentvolle zoon van hem, die soms ook wel wat ondeugend kan zijn maar zeker ook zijn talent heeft.

Hij was en bijzondere hond die ik vreselijk mis en blijf missen maar zeker kijk ik ook met een geweldig blij gevoel terug al die ervaringen en die geweldige mooie dagen met hem te hebben beleefd.

Betsie van Felius